Peters en meters
Françoise en Jean Debras: Op bezoek bij onze petekinderen
In oktober gingen we op bezoek bij onze zoon, zijn vrouw en onze kleindochter die sinds een jaar in Libanon wonen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook onze twee petekinderen, Charbel en Yara een bezoekje te brengen.
Charbel woont in Baabda, zo een dertig kilometer van Beiroet, in de bergen. Na onze aankomst hebben we eerst afgesproken met de sociaal assistente die het gezin onder haar hoede heeft.
De ontmoeting
Nadien hebben we de ouders van Charbel ontmoet. Zijn vader is werkloos want zijn been werd na een ongeval geamputeerd. Hij wacht op een prothese. Het gezin moet dus overleven met het loon van de moeder die opnieuw gaan werken is na de geboorte van de broer van Charbel. We hebben met Charbel gepraat en het bescheiden huis waar hij woont bezocht. Het is een kwetsbare situatie. Maar wat een prachtig landschap.
We ontmoetten Charbel in de school Heilig Kindsheid Jesu tijdens de middagpauze. Hij kwam aan in zijn uniform, heel schattig. We stelden hem enkele vragen en hij beantwoordde die rustig in Frans. Amper 7 jaar oud maar hij sprak heel goed Frans. Daar beseften we dat het heel jammer zou zijn wanneer hij zijn kwaliteitsvolle opleiding niet zou kunnen verder zetten.
We namen ontroerd afscheid van Charbel en keerden terug naar Beiroet waar Marie Sfeir, voorzitster van de Stem van de Libanese Vrouw ons verwachtte voor het middagmaal. We praatten over de situatie in Libanon en de vele problemen door de oorlog in Syrië die enorme vluchtelingenstromen heeft gecreëerd.
Yara, een verlegen meisje
Nadien heeft ze ons voorgesteld aan Marie, onze gids voor onze ontmoeting met Yara de volgende dag in Badaro, in het centrum van Beiroet.
Zoals bij Charbel hebben we eerste de sociaal assistente ontmoet die ons meenam naar de school, Notre Dame des Anges, tijdens de middagpauze.
Het eerste contact met de elfjarige Yara verliep moeizaam. Ze is een heel verlegen meisje. Nadien verliep het gesprek wat vlotter. We hebben gemerkt dat Yara in een moeilijke thuissituatie verkeert bij haar gepensioneerde en zieke militaire vader. Yara is een jong verantwoordelijk meisje dat vooral haar opleiding wil afwerken. Ze wil graag lerares worden. Het zou jammer zijn als ze haar droom moet opbergen.
De ontmoeting met onze petekinderen was voor ons een intens gevoel die vooral onze wil om hen verder te steunen, heeft versterkt. Want zonder een goede opleiding heb je in Libanon, zoals in de rest van de wereld, weinig toekomstkansen.
We hopen dat de politieke situatie niet meer verslechtert en dat al deze jongeren hun kwaliteitsvolle opleiding kunnen verder zetten.
We kunnen het wonderbaarlijke werk van Mevrouw Sfeir en haar medewerkers alleen maar blijven ondersteunen. We willen haar graag nogmaals bedanken voor haar dynamisme en haar efficiëntie.